بر اساس مواد ۱۱۲۰ تا ۱۱۵۷ قانون مدنی و قانون حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱، طلاق در ایران به دو دسته اصلی تقسیم میشود:
۱) طلاق به درخواست مرد، ۲) طلاق به درخواست زن یا به توافق زوجین.
از نظر ماهیت فقهی و حقوقی نیز طلاق به طلاق رجعی، بائن و خلع و مبارات تقسیم میشود که به شرح هر یک میپردازیم :
۱. طلاق رجعی
تعریف: طلاقی که در آن شوهر می‌تواند در مدت عده (سه طُهر یا سه ماه و ده روز برای زن غیر باردار) بدون عقد مجدد به زندگی مشترک برگردد.
بر اساس ماده ۱۱۴۸ قانون مدنی:
«در طلاق رجعی برای شوهر در مدت عده حق رجوع است.»
یعنی در زمانی که زن در مدت عده است شوهر می‌تواند رجوع کرده و رابطه زوجیت باقی بماند.
بر اساس ماده ۱۱۰۹ قانون مدنی، نفقه زن در زمان عده‌ی طلاق رجعی بر عهده شوهر می‌باشد.
در این نوع طلاق زن همچنان در حکم همسر محسوب میشود و نفقه و سکونت در منزل مشترک بر عهده مرد است.با به اتمام رسیدن دوره ی عده و عدم رجوع مرد طلاق قطعی شده و رابطه ی زوجیت به طور کامل قطع میشود.
نکته:اگر طلاق رجعی در حالتی اتفاق بیفتد که زن باردار باشد، حق نفقه و سکونت او تا زمان وضع حمل محفوظ است.